مرغ و خروس گله مادر را صرف نظر از نژاد آنها بايد به نحوي پرورش داد كه بازدهي مطلوب خوراك بدست آيد زيرا خوراك حدود 60 درصد هزينه پرورش نيمچه ها را شامل مي شود اما اين بدان معنا نيست كه ارزان ترين برنامه غذائي بايد براي پرورش نيمچه ها مورد استفاده قرار گيرد زيرا چنين برنامه اي بدون شك منجر به كاهش توليد گله مادر خواهد شد . نيمچه هاي تجاري بايد در هنگام بلوغ وزن بهينه اي داشته باشند كه اين وزن براي بيشتر جوجه ها در حدود 2/2 كيلوگرم در سن 22 هفته اي مي باشد . بهترين توليد در گله مادر (صرف نظر از جوجه آنها ) با اندكي افزايش وزن در اين سن حاصل مي شود . با توجه به امكان تغيير در ميزان اخذ خوراك از طريق تعديل جيره و شدت محروميت غذائي كاملا روشن است كه دستيابي به وزن مطلوب از راههاي مختلفي امكان پذير مي باشد و اين امر در هزينه هاي دوران پرورش موثر خواهد بود . در ساليان متمادي هر دو برنامه محدوديت كيفي و كمي مواد مغذي مورد مطالعه قرار گرفته اند .

مديريت تغذيه نيمچه هاي مادر در مراحل رشد به تنظيم دقيق وزن بدن متكي است . مرغ هاي مادر را صرف نظر از خصوصيات جيره و روش محدوديت غذائي بايد بر اساس وزن و شرايط بدن تغذيه نمود .

در سالهاي اخير به استفاده از جيره هاي پيش از تخم گذاري توجه زيادي شده است . به طور سنتي از چنين جيره هائي به عنوان يك مرحله انتقال براي متابوليسم كلسيم استفاده مي شده است همان طور كه قبلا ذكر شد وزن بدن در هنگام بلوغ تاثير زيادي به توليد مطلوب مرغ هاي مادر دارد و تغذيه پيش از تخم گذاري مي تواند در مديريت اين وزن مطلوب سودمند باشد .مرغ مادر بالغ نيز مشابه پرندگان در حال رشد جهت كنترل وزن با مقدار محدودي خوراك تغذيه شوند . بعد از سن 20 هفتگي صرف نظر از برنامه دوران پرورش نيمچه تمامي مرغ ها بايد به طور روزانه تغذيه شوند .ترديدي وجود ندارد كه آنها با مديريت موفق در هنگام پرورش نيمچه بازده مطلوبي در زمان تخم گذاري حاصل مي گردد . با اين وجود ميزان خوراك مصرفي در اوايل دوران تخم گذاري بايد بر اساس توليد تخم مرغ ، وزن بدن و مدت مصرف خوراك تنظيم شود . هر سه عامل فوق در تغذيه نيمچه هاي مادر گوشتي بسيار حائز اهميت مي باشد و نبايد مجزا از يكديگر مورد توجه قرار گيرد .