او همان پیرزن مهربان که بر روی صندلی ساده اش نشسته بود و با من صحبت میکرد همین که صدای اذان را شنید... سراسیمه از صندلی خود بلند شد و دوان دوان به سمت مسجد روانه شد تا نمازش را اول وقت بخواند.