دخمه محلى است كه زرتشتيان مردگان خود را طبق آداب دينى در آن می نهادند و از وقتى كه به دفن كردن در گورستان پرداخته اند، از آن استفاده نمی شود. حدود سال 1330 استفاده از دخمه متروك شده است درکنار جاده یزد – تهران روبروی زارچ تپه هایی است بلند معروف به تپه زارچكوه كه بربالاى آن دخمه اله آباد ساخته شده است و آن محوطه اى است مدور به قطر تقريبى 20 متر كه با مصالح بناگو يا سنگ بادبر و خشت خام با ملاط گل می باشد كه با گچ و خاك اندود نموده اند.ارتفاع ديوار مدور آن از سطح تپه تقريباً شش متر است. دسترسى به دخمه غير از درب ورودى به آسانى ميسر نيست. قطر داخلى آن تقريباً 18 متر و در وسط آن چاله عميقى حفر شده كه استخوان مرده ها را درون آن مى ريخته اند. داخل آن به دو قسمت تقسيم شده كه در يك طرف مردگان زن و در طرف ديگر مردگان مرد قرار داده می شده اند. كف آن نيز به ترتيب خاصى كف سازى شده است. اين دخمه حدود سال 1275 شمسى تقريباً همزمان با دبيرستان كيخسروى در شهرستان يزد ساخته شده است. در پايين سمت جنوب تپه ها كه دخمه بر روى آن بنا شده مجموعه ساختمان هايى ساخته شده كه زرتشتيان به آن «خَيلَه« می گويند. خيله براى سه منطور مورد استفاده بوده است:

*يك روز پس از برگزارى مراسم يادبود سالگرد، افرادى به اينجا آمده كه شامل دوستان، آشنايان و وابستگان متوفى می شوند. آنها بطور دسته جمعى به دخمه می روند و براى اتراق در اين خيله ها سكنى مىگزينند و تا عصر در اينجا هستند و همه مراسمى كه در خانه براى يادبود برگزار می كنند در اينجا هم اجرا می كنند. در داخل اين مجموعه ها آشبزخانه، ايوان و... پيش بينى شده است.
*روز مراسم پرسه همگانى كه بنام پرسه همگان خوانده می شود دو نوبت در سال در اينجا گرد می آيند: يكى روز اول تير ماه جلالى (29 خرداد باستانى) و يكى هم اول اسفند ماه جلالى (25 بهمن خورشيدى) در اين پرسه كليه كسانى كه در سالهاى اخير چه خودشان چه دوستانشان و چه وابستگانشان در گذشتهاى دارند شركت می كنند.
*در روز دفن مرده كه در اين خيله ها مراسم برپا می شود در وسط اين خيله ها يك بناى آجرى كه به سبك بسيار زيبايى ساخته شده. مجموعه داراى دو ايوان دو طرفه در شرق و غرب و دو آشبزخانه در سمت غرب می باشد. در وسط اين بنا يك كلاه فرنگى نورگيردار كه به شكل عرقچين ساخته شده قرار دارد