شگفتى هاى معمارى قلعه تاریخى مهرپادین

طبق نتایج مطالعات و بررسى هاى انجام شده از سوى اندیشمندان علم روان شناسى درباره نیازهاى بشرى، مشخص شده که نیاز به امنیت، پس از نیاز به آب و غذا بالاترین اولویت را دارد. با بررسى شیوه زندگى انسان هاى بدوى و مطالعه تاریخ معمارى دفاعى، پى مى بریم که انسان همواره با محیط و طبیعت پیرامون خود در ستیز بوده و براى مقابله با عوامل طبیعى و غیرطبیعى به دنبال پناهگاهى امن و مطمئن مى گشته است.
در ابتدا به درون غارها و کوه ها رفته و در آنجا مى زیستند ولى با گذشت سالیان دراز به سمت دشت ها و جلگه ها سرازیر شدند و پس از یکجانشینى و ساخت سکونتگاه به کشاورزى و دامدارى مبادرت ورزیدند. با بیشتر شدن جمعیت و گسترش رستاق ها (روستا، آبادى) و همچنین نیاز به زمین مناسب، آب کافى و جلوگیرى از تهاجم اقوام دیگر، به ساختن شهرهایى با دژ مستحکم و برج و بارو پرداختند. نظیر این مستحدثات را مى توان در چغازنبیل (هفت تپه خوزستان)، تخت سلیمان (تکاب آذربایجان غربى)، شهر فیروزآباد فارس و ارگ تاریخى بم مشاهده کرد. درگذشته براى ایجاد سامانه تدافعى مناسب در برابر هجوم اقوام و دشمنان در شهر، قصبه یا قریه با توجه به نحوه قرارگیرى و شرایط اقلیمى منطقه، استحکاماتى از قبیل قلعه (ارگ)، برج، حصار و باروهاى بلند، دروازه، دربند و خندق بنا مى کردند. از مهمترین دلایل پدید آمدن قلعه هاى روستایى، مى توان به عدم وجود امنیت اشاره کرد. آبادى مهرپادین در مجاورت راه یزد، کرمان قرار داشته و مسیرهاى کویرى از گذشته محلى مناسب براى استقرار راهزن ها و بیابانگرد ها بوده است. امروزه نیز اسکان موقت بیابان نشین ها در اطراف قلعه مهرپادین مشاهده مى شود.