تمرین دیگر ترمز کردن در لاین مستقیم است، یعنی زمانی که با سرعت به سمت یک علامت می روید، در کم ترین فضای ممکن با پدال هایی که موازی با زمین است به آهستگی (سبک) ترمز کرده و در حالی که وزن خود را روی چرخ عقب می گذارید کنترل دوچرخه را حفظ کنید. این کار باعث ایجاد تعادل یا بالانس بین فشار رو به پایین بر روی اهرم های ترمز و تقسیم یا توزیع وزن در عقب دوچرخه خواهد شد. این گونه شما متوجه خواهید شد یک پای قدرت مند و مسلط به پدال دارید. همان پایی که وقتی پدال ها یک چهارم به سه چهارم هستند همیشه به جلو می گذارید. پس برای افزایش مهارت در کنترل، این بار سعی کنید پای دیگر را جلو بگذارید.

ترمز لغزشی، در چنین حالتی دوچرخه برای ترمز از پهلو هل داده می شود، تا حدی که در شرف از دست دادن کنترل و سر خوردن آن خواهید بود. این کار را به بهترین شکل باید بر روی چمن انجام دهید. با سرعت بالا شروع کنید. پدال درونی (پدالی که در سمت مخالف با جهت لیز خوردن شما قرار دارد) باید بالا باشد. پای خود را از پدال درونی برداشته و چرخ عقب را قفل کنید. در چنین حالتی وقتی می خواهید که دوچرخه لیز بخورد باید وزن بدن را به سمت جلو هل دهید. از آن جایی که در چنین حالتی کمی دوچرخه خارج از کنترل می شود ممکن است که از مسیر خارج شوید، البته خواهید دانست که چه باید انجام دهید".

- گرانت توصیه می کند که کم کم وارد زمین های تمرین و مسابقه بی ام ایکس شوید و در هر منطقه بر مهارت های خود تسلط یابید. در حالی که دوچرخه را بر روی شیب پایین هل می دهید با یک پرش بر روی لبه یا یک باریکه مستقیم شروع کرده و نرم و سبک به سمت بالا حرکت کنید. دوچرخه و بدن شما باید هماهنگ با هم کار کنند، حالت شناور داشتن مهم ترین نکته در هنگام دوچرخه سواری روی تراک است.

تمرین مهارت های مربوط به جفت زدن (بانی هاپ) و تک چرخ زدن زمان پرش با دوچرخه بسیار مفید است. "یک پرش کوچک و مطمئن که به آن تاپ تیبل کوتاه می گویند را در شیب کم انجام دهید؛ اگر نتوانستید ارتفاع کامل را کنترل کنید مسئله ای نیست. پریدن در هوا و فرود آمدن، هر دو مهارتی است که در هنگام بانی هاپ می بایست از بازو ها به عنوان جذب کننده شوک در آن استفاده کنید."