آتش یکی از عناصری است که نزد ایرانیان باستان بسیار مورد ستایش بوده‌است. آتش در اوستا بصورت آتَرش یا آتَر در پهلوی آتور یا آتخش یا آتش و در فارسی آذر یا آتش آمده‌است. فرشته نگهبان آتش در پهلوی آتوریَزت و در فارسی آذرایزد نامیده می‌شود. در آئین ایران باستان برای خشنودی فرشته آتش پیوسته در آتشکده‌ها و آتش دان‌های خانه‌ها چوب‌های خوشبو به کار می‌بردند. در باورایرانان باستان پیدایش آتش از دو قطعه سنگ به زمان هوشنگ پیشدادی نسبت داده شده است از آیین هایی که آتش در آن مورد توجه بوده جشن سده و چهارشنبه سوری می باشد