اینطور معروف است که مردم حتی در دوره صفوی هم از آب غار به وسلیهکانال استفاده می کردند، تا اینکه در سال ۱۳۴۲ گروهی ۱۴ نفره برای کشف و شهود و به دست آوردن اطلاعاتی درباره طول و عرض و عمق و ارتفاعش به آن رفتند. تا سال ۱۳۵۲ دهانه غار تنگ و در حدود ۵۰ سانتیمتر بود و جز کوهنوردان حرفه‌ای، کسی نمیتوانست به داخلش برود، تا اینکه عبدالله حاجیلو که ریاست هیئت کوهنوردی همدان را بر عهده داشت، در سال ۱۳۵۳ با کمک مردم محلی دهانه غار را به عرض ۵ متر و ارتفاع ۳ متر باز کردند. در سال بعدش، با بتون‌ریزی قسمتی از کف غار، مسیر خشکی برای راه رفتن در آن هم در نظر گرفتند و با تجهیز امکانات روشنایی از سال ۱۳۵۵ رفتن به آن برای عموم ممکن شد.