چهل تکه دوزی / در زندگی مردم این دیار هر قدر بیشتر درنگ می کنی ، بیشتر وا می مانی !
چه مردمانی داشتیم ... چه روزگاری ... و چه زندگانی هایی .
هنوز می توان در پستوخانه ی خانه هایی ، لحافهایی چل تکه ! یافت
زنان این مرز و بوم در نبودِ پارچه ی کافی و نیز نبودِ پول کافی ،
در طول روزها و ماه ها و سالهایی که در گذران بود ، تکه پارچه های اضافی ِ
دور ریز را ، دور نمی انداختند . کناری می گذاشتند تا وقتی که جمع شود
و به اندازه کافی باشد . و بعد در زمانی به موقع ، به همراه یکی دو تن دیگر،
(همسایه ها ، هم عروس ها ، جاری ها ، و ... )
گرد هم می آمدند . تکه ها را پیش رو نهاده و دست به کار دوخت و دوز می شدند .
در گفتگوهای ِ بی پایان ِ از هر دری سخنی ، می گفتند و می دوختند .
تکه ها را سر هم کرده و پارچه ای دوخته فراهم می آوردند که آنرا "چهل تکه " می گفتند
پارچه ای زیبا و رنگارنگ که چیزی کم از یک اثر هنری نداشت !
عکس : خوزستان / ایذه